De wekker stond vandaag om 5.30, omdat we om 6.30 wilden beginnen aan de South Kaibab Trail (vanwege de hitte wordt het aangeraden zelfs voor 6 uur te starten). Na een oatmeal ontbijtje met aardbei konden we er wel weer tegenaan. Het ging alleen allemaal wat trager dan we gehoopt hadden, maar om 7:00 waren we dan eindelijk bij parking lot 1 beland, vanwaar de ‘orange bus’ ons naar de trailhead zou brengen. Helaas misten we deze bus net, dus hadden we een kwartier later de volgende bus genomen. Om 7:15 kwamen we aan bij de rim waar onze wandeldag zou beginnen. We hadden gisteravond al de backpacks ingepakt, met ons backpack tentje, luchtbedden, slaapzakken, chips, trailmix, avondeten, ontbijt, maar bovenal 16 liter water (!), zodat we niet zouden uitdrogen. We dachten namelijk dat er op de bodem geen water zou zijn en je zou maar te kort hebben (er is wel water op de bodem btw, dus een litertje of 5 per persoon had ook genoeg geweest). De South Kaibab Trail zelf heeft namelijk geen waterpunten. De zonsopkomst was net geweest toen we de trail startten en het was nog een beetje bewolkt. Dit vonden we in eerste instantie wat jammer, maar na een paar uur wandelen in de hitte waren we maar wat blij met soms wat wolkjes voor de zon. Wat we nogal opvallend vonden was dat er verschillende gasten waren die we spraken die maar iets van 2liter water pp bij zich hadden en het plan hadden om op 1 dag van de top naar de bodem te lopen en weer terug. Nogal gestoord, vonden wij (ook gezien de verhitte hoofdjes van die gasten toen we ze weer tegenkwamen op hun terugweg.. miss hebben ze het wel niet overleefd🙈). Ook spraken we een ranger die het ten zeerste afraadde om deze trail in de middag te doen, omdat er dus geen water beschikbaar is. De mensen die dit doen die zijn dus nogal gestoord, maar ze moeten wel, want een overnachting op de bodem is heel moeilijk te regelen. Wij hadden in april al een permit geregeld om vannacht op de Bright Angel Campground te mogen overnachten. Je moet hiervoor een loting door en geluk hebben dat je een permit krijgt. Er zijn ook maar een stuk of 40 kampeerplekken beschikbaar op de campground. Een andere mogelijkheid is om te overnachten op de Phantom Ranch. Maar we hoorden vandaag dat die al helemaal volgeboekt zit tot en met 3 augustus 2018 (en die overnachting is ziek duur!). Op de route kwamen we langs de prachtigste uitzichtpunten (kan alleen maar zeggen👉🏻zie de foto’s). Ook kwamen er op een gegeven moment een stuk of tien muilezels langs op de trail die met volle bepakking liepen (eigenlijk best zielig). Na een wandeling van ruim 5 uur en 5 liter water per persoon verder arriveerden we op de campground die naast een creek lag. We konden zelf een plekje uitkiezen en kozen voor plekje 22 (lievelingsgetal😏). We trokken onze zooi uit en zijn in de creek gaan liggen afkoelen. De temperatuur lag denk ik rond de 40 graden op de bodem. Na wat goede gesprekken zijn we weer richting ons kampeerplekje gelopen maar kwamen er al gauw achter dat nummer 22 in dit geval niet voor veel geluk zou zorgen. Deze plek lag namelijk in de volle zon. We besloten daarop maar te verkassen naar plek 10, direct naast de creek. Daar hebben we ’s middags lekker gechillt en een boekje gelezen (mocht ook wel een keer…chillen😁). Je moet hier alles wat ruikt of eetbaar is in een stalen ammo box gooien, want anders wordt het door wildlife opgegeten. Hier kwamen we al snel achter, want we hadden onze lege bus pringles naast de creek gelegd en een squirrel was meteen begonnen met het plastic aan te vreten. Oppassen voor onze tassen dus! Nu is er ook op elke plek een stalen geraamte waar je je backpack hoog op kunt hangen. Dat deden we dus maar meteen braaf. Als avondeten warmden we ravioli op en zijn rond een uur of zeven richting de Phantom Ranch gelopen want daar scheen een soort winkeltje te zitten. Helaas was het ‘winkeltje’ alleen tussen 20:00-22:00 open, alleen zoveel was er niet te halen, dus besloten we maar de gok te nemen en hoopten dat we genoeg trailmix en chips voor de volgende dag zouden hebben. Om 19:30 waren we weer terug op de campground. Ik ging nog even naar de wc voor een plasje, kwam naar buiten en pats.. het was gewoon donker. Heel apart. Na een boekje lezen zijn we gaan slapen. We hadden slaapzakken mee, maar deze fungeerden als kussen, want het was ’s nachts nog steeds 32 graden en het koelde niet af. Pokkeheet dus!! Na een zweterig nachtje (waar we wonder boven wonder wel best oké geslapen hadden), stonden we om 5.30 weer fris (naja…3 dagen geen douche gezien🙈😝) en fruitig naast de tent. Wat we nogal opvallend vonden was dat de hele campground al leeg was, iedereen was dus al rond een uur of vijf vertrokken. Het was kraakhelder, dus het zou vast heet worden vandaag. We pakten de backpacks in, vulden nog wat flesjes water en maakten oatmeal met banaan. Op naar de Bright Angel Trail! De trail begon best easy, met veel schaduw en weinig stijging. Hier dachten we nog “wat een makkelijke trail is dit”. Na de 3 mile rest werd het alleen wel veel zwaarder. Normaal gesproken maken we wel een springfoto, maar na 4 uur hiken kwamen we niet meer van de grond met de beentjes. Ook vonden we deze trail veel minder boeiend dan de South Kaibab Trail. Je had hier namelijk heel veel groen en voornamelijk dezelfde uitzichten. Na 6 uur en een kwartier wandelen stonden we boven! We hadden het overleefd, heuj! Zelfs de camera batterij zei op dit punt pas “bijna op”, dus we waren daar maar wat blij mee, alles staat erop! We konden bijna niet meer lopen en Kim had tijdens deze wandeling omhoog helaas weer wat last gekregen van haar knie. Dat gaan we wel voelen morgen. We namen de express bus terug naar het visitor center en liepen naar de auto. Daar was het eerste wat we deden een koude cola nemen en de schoenen en sokken uit. Misschien dat we straks wel nog even langs de wasserette moeten, want alle wandelsokken stinken nu massive hard. Nadat we alles in de auto gepleurd hadden zijn we naar Tusayan gereden. Toen gingen we naar de Mac en leek het net alsof we een week geen eten hadden gehad (zo erg waren we aan het bunkeren😂😅)
Reisverslagen 